آمریکا در سپتامبر ۱۹۷۳ برای دومین بار از حق وتوی خود در شورای امنیت استفاده کرد: در این سال آمریکا برای حمایت از اسرائیل و جلوگیری از تصویب قطعنامه علیه این رژیم که حمله آن را به جنوب لبنان و سوریه محکوم می‌کرد، قطعنامه شورای امنیت را وتو کرد. از آن زمان تا سال ۲۰۰۶، واشنگتن ۴۲ قطعنامه ضد اسرائیلی شورای امنیت را وتو کرده است.
پرونده ویژه‌ی «نفوذ صهیونیسم در سیستم حکومتی آمریکا»؛
شماره سوم: حمایت‌های سیاسی و مردمی‌آمریکا از اسرائیل
پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، از زمان اعلان تأسیس اسرائیل در سرزمین فلسطین، واشنگتن همواره به حمایت بدون قید و شرط سیاسی و دیپلماتی از اسرائیل ادامه داده است و در شورای امنیت سازمان ملل متحد از تصویب قطعنامه‌های متعدد پیشنهادی علیه تجاوزهای دولت اسرائیل علیه فلسطینیان و اعراب جلوگیری کرده است. در این یادداشت به حمایت‌های سیاسی و همراهی افکار عمومی‌ایالات متحده آمریکا در حمایت از رژیم صهیونیستی اشاره خواهد شد.
جانب‌داری از اسرائیل در سازمان ملل متحد
در طول سال‌های پس از تشکیل رژیم صهیونیستی، علی‌رغم اینکه اسرائیل بیش از هر کشور دیگری در جهان در معرض قطعنامه‌های انتقادآمیز و محکوم‌کننده سازمان ملل قرار داشته است آمریکا همواره تلاش کرده است با استفاده از ابزارهایی چون استفاده یا تهدید به استفاده از حق وتو یا تهدید به قطع کمک‌های مالی به سازمان ملل از میزان سرزنش‌ها و انتقادات از رژیم صهیونیستی بکاهد و از محکومیت بیشتر آن جلوگیری کند.
هیچ کشور دیگر در سازمان ملل چنین موضوعی در حمایت از اسرائیل نداشته و هیچ کشور دیگری نبوده است که آمریکا تا این اندازه به نفع آن و در مقابله با محکومیت آن رأی داده باشد.
آمریکا در سپتامبر ۱۹۷۳ برای دومین بار از حق وتوی خود در شورای امنیت استفاده کرد: در این سال آمریکا برای حمایت از اسرائیل و جلوگیری از تصویب قطعنامه علیه این رژیم که حمله آن را به جنوب لبنان و سوریه محکوم می‌کرد، قطعنامه شورای امنیت را وتو کرد. از آن زمان تا سال ۲۰۰۶، واشنگتن ۴۲ قطعنامه ضد اسرائیلی شورای امنیت را وتو کرده است.
آمار دیگر نشان می‌دهد که از سال ۱۹۷۲ تا ۲۰۰۹، آمریکا تقریباً با 170 قطعنامه مجمع عمومی‌و شورای امنیت سازمان ملل مخالفت یا آن‌ها را وتو کرده است. از این تعداد حدود 108 مورد به نفع اسرائیل و در جهت جلوگیری از تصویب قطعنامه‌هایی علیه این رژیم بوده است.
استفاده آمریکا از حق وتو در حمایت از اسرائیل، در واقع سازمان ملل را از مسیر خود در حل و فصل مسئله فلسطین منحرف کرده است. اگر وتوهای آمریکا نبود تعداد قطعنامه‌های علیه اسرائیل بیشتر و اثرگذارتر می‌بود و سازمان ملل می‌توانست حق فلسطینی‌ها را در تعیین سرنوشت‌شان با فراخواندن اسرائیل به ترک اقدامات سرکوب‌گرانه علیه انتفاضه فلسطینی‌ها با فرستادن ناظران سازمان ملل به مناطق اشغالی برای نظارت بر رفتار اسرائیل، و از همه جدی‌تر با تحمیل تحریم‌ها بر اسرائیل - در صورت نادیده‌گرفتن و عمل‌نکردن به قطعنامه‌های شورا - با قاطعیت بیشتر تأیید و تصدیق کند.
آمریکا برای حمایت از اسرائیل در سازمان ملل، در موارد متعددی از طریق تهدید به استفاده از حق وتو و خروج از سازمان ملل و قطع کمک‌ها به این سازمان از تصویب قطعنامه‌های ضد اسرائیلی جلوگیری کرده است. در ۱۲ مه ۱۹۸۲ کنگره آمریکا با رأی ۴۰۱ به 3، قطعنامه پیشنهادی در حمایت از اسرائیل را تصویب کرد. یک سال بعد هم آمریکا تهدید کرد که اگر عضویت اسرائیل در سازمان ملل متحد، به علت سرپیچی آن از اجرای قطعنامه‌های سازمان تعلیق گردد، از مجمع عمومی‌خارج خواهد شد.
همراهی افکار عمومی‌آمریکا با اسرائیل و کمک به این رژیم
حمایت افکار عمومی‌آمریکا از اسرائیل به‌ویژه از این نظر اهمیت و موضوعیت پیدا می‌کند که اساساً رسانه‌ها و مردم [ایالات متحده] توجه کمی‌به رویدادهای خارجی ابراز می‌دارند. اما ظاهراً اسرائیل از این قاعده مستثنی است؛ زیرا همواره توجه و نگاه مثبت آمریکایی‌ها را داشته و حس همراهی و اعتماد آن‌ها را برانگیخته است.
طبق نتایج نظرسنجی‌های موسسه گالوپ – که بیشترین نظر سنجی‌ها در مورد اسرائیل و جدال آن با اعراب را انجام داده است - حس همراهی آمریکایی‌ها با اسرائیل از ۱۹۶۷ حدود ۵۰ درصد باقی مانده است. نظرسنجی این موسسه در فوریه ۲۰۰۹ نشان می‌دهد، اکثر آمریکایی‌ها احساس همراهی و همدلی بیشتر با اسرائیل دارند تا با اعراب؛ به گونه‌ای که از هر ۱۰ آمریکایی ۶ نفر (۵۹ درصد) در مورد نزاع خاورمیانه بیشتر با رژیم صهیونیستی احساس همدلی می‌کنند؛ در حالی که تنها ۱۸ درصد طرفدار فلسطینی‌ها هستند.
بر اساس یافته‌های ۱۸۴ نظرسنجی از سال ۱۹۶۷ تا 2012 که موسسات مختلف انجام داده‌اند، به طور متوسط حدود ۴۷ درصد مردم آمریکا از اسرائیل حمایت می‌کنند در حالی که این آمار برای اعراب و فلسطینی‌ها حدود ۱۱ درصد است.
در مورد ارسال کمک‌های اقتصادی و نظامی‌به اسرائیل نیز همواره سیاستمداران آمریکایی از پشتیبانی مردم کشورشان برخوردار بوده‌اند. در حالی که به طور کلی کمک خارجی هرگز در آمریکا مقبولیت نداشته و رؤسای‌جمهور این کشور مجبور بوده‌اند رضایت افکار عمومی‌و کنگره را در اختصاص کمک به کشورهای دیگر جلب کنند، اما اسرائیل از این قاعده مستثنی بوده و آمریکایی‌ها پیوسته از کمک‌های کشورشان به اسرائیل پشتیبانی کرده‌اند.
نتایج یک نظرسنجی در سال ۲۰۰۱ نشان داد تقریباً دو سوم آمریکایی‌ها معتقد بودند که در صورت نیاز اسرائیل، آمریکا باید به این رژیم در دفاع از خودش کمک کند.
علاوه‌بر این‌ها شاخصه‌ای دیگر که به خوبی می‌تواند حمایت خاص مردم آمریکا از ملت و دولت اسرائیل را نشان دهد، مقایسه نظر افکار عمومی‌این کشور درباره اسرائیل با دیدگاه سایر ملت‌های دنیاست. برای نمونه مردم آمریکا حتی بیشتر از کانادایی‌ها و بریتانیایی‌ها - که از متحدان نزدیک آمریکا و در بسیاری موارد با آن کشور هم عقیده و نظر هستند - با اسرائیل احساس هم‌دردی کرده و نگاه مثبت و جانب‌دارانه به آن ابراز داشتند.
طبق نظرسنجی گالوپ در فوریه ۲۰۰۵ در حالی که ۵۲ درصد مردم آمریکا همدلی بیشتر با اسرائیل داشتند (در مقابل ۱۸ درصد با فلسطینی‌ها)، تنها ۳۴ درصد کانادایی‌ها و ۳۱ درصد بریتانیایی‌ها این حس را به اسرائیل داشته‌اند.
منبع: فرهاد عطایی، زهرا عالی، رابطه ویژه آمریکا و اسرائیل: پژوهشی درباره پیشینه، ماهیت و گستره‌ی این رابطه، فصلنامه سیاست، دوره 42، شماره 1، بهار 1391.